سیستم تعلیق موتورسیکلت

مقدمه

سیستم تعلیق موتورسیکلت در آغاز قرن بیستم میلادی معرفی شد که در همون اوایل کار این سیستم فقط در قسمت جلو و چرخ جلوی موتورسیکلت دیده میشد. سیستم تعلیق در موتورسیکلت ها به عنوان کمک فنر هم شناخته میشه که در مجموع به موتورسیکلت کمک میکنه تا در جاده های مختلف به آرومی و بدون لرزش زیاد حرکت کنه و برای راکبین موتورسیکلت سواری سالم و بی خطری به ارمغان بیاره.

سیستم تعلیق موتورسیکلت عمدتاً از دو کمک فنر تلسکوپی در قسمت جلو و دوشاخ (یا بازوی شناور) با کمک فنر دو تایی یا تکی در قسمت عقب موتورسیکلت تشکیل شده. در طول چند سال گذشته به دلیل عملکرد بهتر و ویژگی های ظاهری اسپرت تر، کمک فنر مونوشاک یا تک کمک فنر در قسمت عقب اکثر موتورهای بروز ترجیح داده میشه. سیستم تعلیق یک موتورسیکلت در درجه اول دو هدف داره: اول کنترل پایداری و حفظ تعادل در زمان ترمزگیری و دوم ارائه راحتی به راکب و سرنشین در هنگام وارد شدن ضربه‌ها و حرکت در سطوح ناهموار.

در ادامه این مقاله به صورت کامل در مورد سیستم تعلیق موتورسیکلت و فاکتورهای مهم مربوط به اون صحبت میکنیم:

کمک فنر جلو در سیستم تعلیق

کمک فنر تلسکوپی معمولی

کمک فنر های تلسکوپی رایج ترین شکل سیستم تعلیق در قسمت جلوی موتورسیکلت هستن. نصب و به کارگیری اونها خیلی سادست و شامل لوله های هیدرولیکی بلند با فنرهای سیمی که در داخل لوله ها نصب شده میشن. قسمت بالای این کمک فنر ها به صورت T شکل به شاسی موتورسیکلت متصل میشه و سر دیگر اون به محور چرخ جلو متصل هست. قسمت پایینی بدنه کمک فنر تلسکوپی در صورت وجود چاله یا ناهمواری در جاده به سمت لوله های کمک فنر و در جهت بالا و پایین میلغزه و ارتعاشات رو جذب میکنه. داخل این لوله ها با روغن مخصوص کمک فنر پُر میشه تا عملیات جذب ضربه در بهترین حالت انجام بشه و نرمی اونها رو تضمین کنه.

کمک فنر تلسکوپی معکوس

کمک فنر تلسکوپی معکوس یا وارونه چیزی نیست جز کمک فنر تلسکوپی معمولی که به صورت معکوس نصب و تنظیم میشه. در این نوع کمک فنر، بدنه لغزنده در قسمت بالایی و لوله ها در قسمت پایین قرار دارن. این نوع کمک فنر ها عمدتاً در موتورسیکلت های رده بالا مورد استفاده قرار میگیره دلیلش هم این هست که استفاده از این کمک فنر ها باعث میشه تا وزن موتور در قسمت هایی که سیستم تعلیق اونها رو پشتیبانی نمیکنه، کاهش پیدا کنه و همچنین سفتی پیچشی رو هم افزایش میده که نتیجه این اتفاق به بهبود هندلینگ منجر میشه.

اصطلاحات مهم در سیستم تعلیق

تنظیم پیش بار (Pre-load Adjustment)

تنظیم پیش بار به موتورسوار این امکان رو میده که با پایین آوردن یا بالاتر بردن ارتفاع موتورسیکلت کاری کنه تا موتور برای وزن معینی که فرد قصد داره با اون موتورسواری خودش رو شروع کنه آماده باشه. به زبون ساده تر موتورسوار با وجود این آپشن میتونه سیستم تعلیق موتورش رو بهترین حالت ممکن تنظیم کنه.

میرایی کمک فنرها (Fork Damping)

برای کاهش اثر یا جلوگیری از نفوذ ضربه ها یا نوسانات در کمک فنر ها انجام میشه.

شیرجه ترمز (Brake Dive)

در زمان هایی که ترمزگیری سنگینی انجام میشه، وارد شدن وزن اضافی روی چرخ جلوی موتورسیکلت باعث میشه که قسمت جلویی موتور پایین بیاد و در نتیجه باعث فشرده شدن کمک فنرها میشه. کاهش طول کمک فنر های جلو در زبان انگلیسی به نام Brake Dive یا شیرجه ترمز شناخته میشه.

کمک فنر عقب در سیستم تعلیق

همونطور که در ابتدای این مقاله گفتیم در زمان های گذشته از سیستم تعلیق عقب در موتورهای مختلف استفاده نمیشد و کیفیت سواری فقط به کمک فنر های جلو بستگی داشت. اما با پیشرفت تکنولوژی، سازندگان موتورسیکلت شروع به استفاده از سیستم تعلیق عقب در طراحی های خودشون کردن و تا امروز هم این موضوع ادامه داشته. دوشاخ (یا بازوی شناور) و کمک فنر از اجزای اصلی سیستم تعلیق عقب موتورسیکلت ها به شمار میان.

دوشاخ یا بازوی شناور (Swingarm):

بازوی شناور رو در موتورسیکلت ها میتونیم به عنوان یک قسمت از چهار ضلعی یک موتورسیکلت فرض کرد که در اون سمت کوتاه‌تر به شاسی موتورسیکلت وصل شده و طرف دیگه اون روی محور چرخ عقب که چرخ به دور اون میچرخه، پیچ میشه. البته در بسیاری از مدل های مختلف موتورسیکلت این بازوی شناور فقط در یک طرف چرخ وجود داره (مثل دوکاتی دیاول V4 و هوندا CB1000R) که به اون بازو یک طرفه یا تک شاخ میگن. اگرچه یک طرفه بودن بازو باعث آسون تر شدن تعمیرات مربوط به چرخ عقب میشه اما این نوع از طراحی وزن فنر نشده (وزن پشتیبانی نشده توسط سیستم تعلیق) سیستم تعلیق عقب رو افزایش میده. به همین دلیل هست که معمولاً در اکثر موتورسیکلت ها از بازوی شناور یک طرفه استفاده نمیشه.

با یک بازوی شناور، اساساً از دو نوع کمک فنر مختلف استفاده میشه:

کمک فنر دوتایی (Twin Shock Absorber)

همونطور که از اسمش هم پیداست، در این مدل دو کمک فنر در قسمت عقب موتورسیکلت وجود دارن که اولین بار در موتورسیکلت‌های آفرود دهه‌های 1970 و 80 استفاده شدن. این تغییر در سیستم تعلیق موتورسیکلت‌ها باعث آزادی عمل و افزایش حرکت چرخ‌ عقب شد و به همین دلیل هم مورد استقبال اکثر سازنده ها قرار گرفت.

کمک فنر تکی (Mono Shock Absorber)

با گذشت زمان، کمپانی های سازنده موتورسیکلت به دلایل زیادی به استفاده از کمک فنر های تکی در قسمت عقب موتورسیکلت های خودشون رو آوردن. پس از تحقیقات، مشخص شد که کمک فنرهای تکی یا مونو شوک ها عملکرد بسیار بهتری نسبت به کمک فنرهای دوتایی معمولی دارن. در این سیستم، یک کمک فنر تکی از بازوی شناور به شاسی موتورسیکلت متصل میشه که البته مستقیماً به بازوی شناور متصل نیست و در عوض از یک اتصال استفاده میکنه که به افزایش نرخ میرایی به قسمت عقب موتورسیکلت کمک میکنه. علاوه بر این، مونوشوک ها گشتاور بازوی شناور رو به طور موثرتری حذف میکنن و هندلینگ و پایداری بهتری رو ارائه میدن و به شکل راحت تری نسبت به کمک فنرهای دوتایی تنظیم میشن.

رفیق خیلی خوشحال میشیم نظر یا تجربتو در مورد این محتوا بدونیم. پس هر کامنتی داری توی قسمت دیدگاه های همین پایین سایت بذار تا هم ما استفاده کنیم هم بقیه. راستی اگر شماره همراهتو بذاری به محض جواب دادن به کامنتت توسط زوموتور، از طریق اس ام اس باخبر میشی. یادت نره، اطلاعاتت پیش ما محفوظه! مرسی که زوموتور رو دنبال میکنی. ❤️